Books are everything.

Wszyscy wiemy, kim jest Szeherezada. To córka wezyra, która poślubiła brutalnego sułtana Szachrijara, słynącego z tego, że o wschodzie słońca, tuż po nocy poślubnej, zabija swoje kolejne małżonki, uszczuplając tym samym swój harem. Szeherezada wiedziała, że i ją czeka nieubłagany koniec, ale zdołała przechytrzyć sułtana. W noc poślubną zaczęła opowiadać mu baśń i przerwała ją w najciekawszym momencie - tym samym Szachrijar nie mógł zabić żony, gdyż nigdy nie poznałby zakończenia historii. I tak zauroczony opowieściami sułtan darował Szeherezadzie tysiąc i jedną noc, w tym czasie zdołał zakochać się w małżonce, złagodnieć i stać się dobrym człowiekiem i przywódcą. Szeherezada stworzyła między innymi baśń o lampie Alladyna, a Jessica Khoury postanowiła opowiedzieć ją na nowo. Zahra jest potężnym dżinnem uśpionym przez pięćset lat w zaczarowanej lampie. Wcześniej służyła wielkiej i sprawiedliwej królowej Roszanie, jednak żyjąc u boku monarchini złamała pierwszą zasadę dżinów, która mówiła

Przez całą książkę irytowała mnie główna bohaterka. Zachowywała się głupio, była niewdzięczna i podsumowywała oczywiste rzeczy, które wynikały z fabuły. Kreacja tej postaci sprawiała, że naprawdę trudno było wytrwać.  Po skończeniu pozycji muszę przyznać, że teraz rozumiem. Paige jest dobrze zbudowaną i realną postacią, a jej sposób zachowania doskonale wynika z jej przeszłości.  Kreacja świata jest niezwykle rozbudowana i naprawdę ciekawa, zwłaszcza, że są i będą kolejne części. Największym plusem tej książki jest odwaga autorki. Pisarka nie boi się chwil, w których bohaterom coś się nie udaje i to bardzo popycha akcję do przodu. Paige nie jest chroniona przed niepowodzeniem, przez co fabuła nie nudzi.  Z drugiej strony fabuła jest zbyt mało skomplikowana. Cały świat jest idealnie dopracowany, przez co dodatki (mapa i podział jasnowidzów na początku książki) są bardzo przydatne. Jednak sama rozgrywająca się historia jest trochę schematyczna. Gdyby nie otoczka jasnowidztwa i Refaitów h

Jak stać się najlepszą wersją siebie? Anna Gruszczyńska w swojej książce „Ja Wersja 2.0” podsuwa nam narzędzia, które służą za pierwszy krok – uświadomienie sobie naszych słabości, wypisanie listy rzeczy, które nam przeszkadzają w nas samych, stworzenie szkicu samych siebie z uwzględnieniem tego, co chcemy w sobie zmienić. To nie jest książka, w której znajdziemy podane na tacy odpowiedzi na nasze wątpliwości – to zeszyt ćwiczeń, w którym sami te odpowiedzi umieścimy, wykonując krok po kroku analizę naszej osobowości i dochodząc do odpowiednich wniosków. (...) Dla kogo jest ta książka? Z reguły nie sięgam po tego typu książki, bo w tematyce rozwoju osobistego bardziej interesują mnie kwestie organizacji czasu, kreatywności i przedsiębiorczości, jednak muszę przyznać, że ta książka stworzona jest w dość przyjemny w odbiorze sposób i brak jej typowej dla poradników pretensjonalności. Autorka nie sprawia wrażenia guru, a dobrej koleżanki, która podczas wspólnego wypadu na kawę radzi, co m

Grupa nastolatków - pacjentów szpitala pediatrycznego w Los Angeles - czeka na przeszczepy, operacje i niejednoznaczne diagnozy lekarzy. Młodzież zaczyna traktować szpital jak dom, nawiązują bliższe relacje z personelem oraz innymi chorymi. Ponadto przeżywają pierwsze zauroczenia, trudności z porozumiewaniem się ze sobą i wiele innych, codziennych problemów. Bohaterzy serialu: Charlie - chłopak,który od pierwszego odcinka jest w śpiączce. Marzy o tym,żeby jego rodzice się pogodzili. Dash - Cierpi na  mukowiscydozę. Jest najlepszym przyjacielem Leo.  Leo - Chłopak,bez nogi,którą stracił na skutek raka. Jest po chemioterapii. Po uszy zakochał się w Emmie. Kara - Wredna dziewczyna,która pod wpływem choroby i miłości zmienia się w kogoś zdecydowanie lepszego. Emma - Anorektyczka,której jedynej lękiem jest to,że przytyje. Spotykała się z Leo i Jordim. Jordi - Chłopak,który przyjechał z daleka,bo chciał,żeby leczył go najlepszy pediatra - Jack McAndrew Hunter - Pokonał raka,ale leki

Patrząc na okładkę można by pomyśleć, że to romans czy coś w tym stylu, ukazanie serca przebitego gwoździkami to już coś bardzo niepokojącego, hmmm... zagłębiając się w treść doszedłem do wniosku, że tak jak okładka wyraża zgoła co innego niż na to wygląda, to i serce jest przewrotne i nie zawsze widać gołym okiem to co zasłonięte poza kotarą.  A co za tą kotarą jest? Przede wszystkim zazdrość, namiętności, chęci bycia kimś innym, smutek. Tarryn Fisher przedstawiła w tej książce zestaw ludzkich grzeszków, brudów czy tajemnic jakie każdy z nas posiada. Już nieco enigmatyczny tytuł przykuł moją uwagę, a treść zaciekawiła do tego stopnia, że każdą przewracaną stronę łykałem jak pelikan żabę. Powieść wciąga i to bardzo, chociaż z początku w moim odczuciu wcale się na to nie zanosiło. Obserwując ukazanie wydarzeń z trzech perspektyw, po lekturze już stwierdziłem, że był to dobry pomysł. Możemy wejść w psychikę wszystkich bohaterów, wiedzieć co myślą, czują co planują. Trochę jak stalker o k